De Tai chi-vorm bestaat uit een vaste reeks houdingen die na verloop van tijd samen een vloeiende beweging gaan vormen. De houdingen en overgangen worden stuk voor stuk uitgelegd en geoefend. Belangrijk zijn de principes die aan de houdingen en bewegingen ten grondslag liggen. Hier wordt veel aandacht aan besteed in de lessen.
De vorm die onderwezen wordt is de Cheng Man Ching vorm. Deze korte vorm van de Yang-stijl wordt veel onderwezen in het westen, zij het in verschillende interpretaties. Diverse leraren leggen verschillende accenten in de uitvoering. De uitvoering die ik volg is die van Huang Shyan Sheng, zoals die wordt doorgeven door Wee Kee Jin. Op dit moment is Wee Kee Jin mijn belangrijkste leraar. Leraren die ik verder regelmatig volg zijn Epi van de Pol, Wilhelm Mertens, Lauren Smith, Rob en Erich Völke, Tony Ward en Paul Renall.
Pushing hands
Pushing hands (tui shou) is een martiaal onderdeel van Tai chi. Het is een partner-oefening, waarbij je elkaar uit balans probeert te brengen. Pas als je met een partner werkt krijg je een reëel beeld van je ontwikkeling en je begrip van de Tai chi principes. Het doel van pushing hands is om kwaliteiten als balans, concentratie, structuur, gevoeligheid en ontspanning te ontwikkelen en te testen. In de les komen na verloop van tijd ook pushing hands oefeningen aan bod. Pushing hands als oefening en uitwisseling met andere spelers, vind ik zelf het leukste onderdeel van Tai chi. Pushing hands kan je beoefenen tijdens internationale Tai chi en pushing hands-festivals. Ook in Nederland wordt sinds 2009 een Tai chi-festival georganiseerd, het North Sea Tai Chi festival.
